je zal nu altijd
enkele passen
voor zijn
niet ver
maar toch juist
uit het zicht
ik zal je
nooit
meer zien
maar weten
je bent er
altijd
voor mij
voor ons
Geert Lemahieu
*************************************************************************
ach waarom zwegen plots de vogels
zuchtte de wind zo klagelijk
en weenden de stenen
het verdriet als van een clown
die schuilen gaat en huilen
en ik die dacht
straks gaat de zon stralend op
komt er geen eind aan de vreugde
maar plots vreesde ik de dag en de nacht
en de mooiste zomer moest nog komen
zo sterven dromen
toch koesterde ik heel veel hoop
ook onzichtbaar was de zon er nog altijd
Remi Tachelet
*************************************************************************
laat ons gaan
wij zitten in nesten van armen
rond zijn bed. keer op keer duikt
de bloeddrukmeter de diepte in
meten onze ogen de trage tred
waarmee wij wezen worden
vader probeert al dagen te sterven
hij ligt zo ver weg aanwezig te zijn
dat de hemel hem steeds weer
door de aders glipt
wij durven hem niet te verraden
denken luidkeels tegen de muren: hier
hier verbergt hij al dagen zijn adem
de kamer een doos om te sterven
en wij daarbuiten vluchten in kinderen
in kartonnen koffiebekers
en muren die steunen: toe vader, nu
Ann Van Dessel
Uit ‘Een kei in duren’, 2012, Uitgeverij P Leuven
*************************************************************************
Stilteplek
Hier onder de wolken
in alle rust en tijd
mag je even stilstaan.
Ervaar de stilte van deze plek.
Wees even hart aan hart
met je naaste die er niet meer is.
Zoek de warme plek in jezelf.
Voel de band van verbinding
over alle grenzen heen.
Geert Lemahieu
*************************************************************************
als ik een bloem
mag zijn voor jou
of een stevige eik
waar je tegen
aan kunt leunen
even stilstaan
en tot rust komen
schuilen voor regen
of felle zon
of gewoon boven
in die boom
naar de wolken kijken
Geert Lemahieu
*************************************************************************
Afwezig en toch zo aanwezig
Wat moet ik toch met dat weg zijn van jou?
Afwezig en toch zo aanwezig
Vandaag, morgen en alle dagen
Wat moet ik toch met dat weg zijn van jou?
Nu de tijd verdeeld is
in voor en na
Wat moet ik met dat weg zijn van jou?
Oosterhuis zei het al:
Honderdmaal moet ik geloven
(en dat is oneindig veel)
Dat je bent, dat je bent
Onzichtbaar licht
Rik Holvoet
*************************************************************************
vader
1.
het was de avond voor je
los zou laten. jezelf en alles
daaromheen. moeder. ons
en mij. als je daar je draai
gevonden hebt, begon ik
en je vindt een weg
van taal of tekens
spook dan, spaar mij niet
ik zal je herkennen
aan de blik van de maan
aan het kreunen van de bomen
aan de wasem op mijn wimpers
2.
ik heb mezelf nooit laten
uitspreken. toen ik tijd had
om naar mij te luisteren
was het te laat voor ons
je gaf me nog enkele dagen
om een brief in de borstzak van
je zondagse pak te schuiven
fier droeg je mijn laatste
woorden als een pochet
het feest van de aarde in
Ann Van Dessel
Uit ‘Als de lucht valt’, 2021, Uitgeverij P Leuven
*************************************************************************
Stilteplek
Hier onder de wolken
in alle rust en tijd
mag je even stilstaan.
Ervaar de stilte van deze plek.
Wees even hart aan hart
met je naaste die er niet meer is.
Zoek de warme plek in jezelf.
Voel de band van verbinding
over alle grenzen heen.
Geert Lemahieu
*************************************************************************
als ik een bloem
mag zijn voor jou
of een stevige eik
waar je tegen
aan kunt leunen
even stilstaan
en tot rust komen
schuilen voor regen
of felle zon
of gewoon boven
in die boom
naar de wolken kijken
Geert Lemahieu
*************************************************************************