je zal nu altijd
enkele passen
voor zijn
niet ver
maar toch juist
uit het zicht
ik zal je
nooit
meer zien
maar weten
je bent er
altijd
voor mij
voor ons
Geert Lemahieu
***************************************************************************************************************
ach waarom zwegen plots de vogels
zuchtte de wind zo klagelijk
en weenden de stenen
het verdriet als van een clown
die schuilen gaat en huilen
en ik die dacht
straks gaat de zon stralend op
komt er geen eind aan de vreugde
maar plots vreesde ik de dag en de nacht
en de mooiste zomer moest nog komen
zo sterven dromen
toch koesterde ik heel veel hoop
ook onzichtbaar was de zon er nog altijd
Remi Tachelet
***************************************************************************************************************
laat ons gaan
wij zitten in nesten van armen
rond zijn bed. keer op keer duikt
de bloeddrukmeter de diepte in
meten onze ogen de trage tred
waarmee wij wezen worden
vader probeert al dagen te sterven
hij ligt zo ver weg aanwezig te zijn
dat de hemel hem steeds weer
door de aders glipt
wij durven hem niet te verraden
denken luidkeels tegen de muren: hier
hier verbergt hij al dagen zijn adem
de kamer een doos om te sterven
en wij daarbuiten vluchten in kinderen
in kartonnen koffiebekers
en muren die steunen: toe vader, nu
Ann Van Dessel
Uit ‘Een kei in duren’, 2012, Uitgeverij P Leuven
***************************************************************************************************************